Wenus
Wenus jest drugą planetą w Układzie Słonecznym względem Słońca. Pod kątem jasności jest trzecim ciałem niebieskim w tej okolicy kosmosu - przed nim jest tylko Słońce, a potem nasz Księżyc. Znana jest z tego, że obserwowana może być tylko wieczorami lub nad ranem, ma wśród sympatyków oglądania kosmosu inne nazwy takie jak Jutrzenka, Gwiazda Poranna albo Wieczorna Gwiazda. Już starożytni Grecy mieli odpowiednie nazwy dla niej. Jest to planeta w całości składająca się z litych skał i z zewnątrz jest osnuta grubą warstwą chmur - to właśnie one odbijają większość światła Słonecznego.
Kiedyś myślano iż nie posiada żadnego własnego satelity, dopóki nie odkryto krążącą wokół niego planetoidę o nazwie "2002 VE68". Jego średnica wynosi jedyne pół kilometra. W społeczeństwie przyjmuje się, że Wenus jest planetą, z której pochodzą kobiety, tak jak ma się sprawa z Marsem - podobno to stamtąd wywodzi się męska płeć. Stąd wzięła się nazwa jednej z greckich bogini - Wenus. Atmosfera Wenus jest bardzo gęsta. Merkury Nazwa Merkury pochodzi od łacińskiej nazwy rtęci, jednego z najcięższych metali. To ciekawa zbieżność, bo przecież starożytni astronomowie ni8e mogli jeszcze wiedzieć, że pod względem zawartości metali ta planeta jest rekordzistką w Układzie Słonecznym. Pod koniec okresu powstawania wnętrze Merkurego osiągnęło kilkadziesiąt tysięcy stopni, co doprowadziło je do stanu płynnego. Pierwiastki o największej gęstości, opadły w okolice jądra, które składa się prawie w całości z żelaza. Jest ono nienormalnie duże w stosunku do całkowitej wielkości Merkurego. Merkury nie ma ani satelitów ani atmosfery, gdyż jego niewielka masa, a więc i mała grawitacja, nie pozwalają mu zatrzymać cząsteczek gazu na dłużej. Brak ochrony warstwy atmosfery sprawia, że jest on wystawiony na łaskę i niełaskę promieni Słońca. Merkury to dziwna planeta. Ponieważ przez większość czasu zwrócony jest do Słońca tą samą stroną, trudno mówić o nocach i dniach. Na dziennej połowie planety temperatura wynosi około plus 400 stopni Celsjusza, a na nocnej minus 170 stopni Celsjusza. Kilka lat temu astronomowie odkryli na Merkurym obecność lodu.
Merkury
Merkury jest najmniejszą planetą w całym Układzie Słonecznym. Zalicza się do tak zwanych planet wewnętrznych, znajdujących się w bliskim kontakcie ze Słońcem i jest także najmniejszą planetą w naszym Układzie. Normalnie byłaby dostrzegalna gołym okiem, jednakże fakt, ż jest położona bardzo blisko Słońca, przeszkadza temu kompletnie. Dlateo jeżeli ktoś chce dostrzec najbliższą Słońcu planetę, musi to robić podczas jego wschodu lub zachodu, ponieważ inaczej ludzkie oko jego nie wyłapie. Co do budowy planety, jest ona bardzo podobna do naszego Księżyca - widać na nim liczne kratery, które są prawdopodobnie pozostałościami po uderzającym meteorycie.
I co ciekawe, jest niemal całkowicie pozbawiony atmosfery, co oznacza, że niemal na pewno nie istniało na nim nigdy i nigdy nie będzie istnieć swobodne życia. Za dnia temperatura na tej planecie sięga do czterystu dwudziestu siedmiu stopni Celsjusza, natomiast w nocy schodzi do prawie minus stu osiemdziesięciu trzech stopni Celsjusza. Pierwsze obserwacje planety Merkury zostały zapisane już w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą. Uran i Neptun Urana nazwano imieniem boga, który był ojcem Saturna I dziadkiem Jowisza. Bardzo wiele łączy go z Neptunem. Mają podobne masy, wielkości i skład. Oba olbrzymy składają się przede wszystkim z wodoru i helu, mają skalne jądra, których temperatura dochodzi do 7000 stopni Celsjusza. Uran wygląda tak, jakby był otoczony gęstą mgłą. Nawet przez największe teleskopy nie widać na nim żadnych szczegółów. Wszystkie planety Układu Słonecznego okrążają słońce, kręcąc się jak bączek. Dlatego wyglądają podobnie jak globus, równik na środku a bieguny na górze i na dole. Tylko Uran jest inny. On z kolei toczy się jak piłka i wygląda jak globus przewrócony na bok. Pełny obieg Uranu wokół słońca wynosi 84 lata. Z tego powodu każdy biegun wystawiony jest na działanie słońca przez 24 lata. Neptun z powodu szybkich obrotów planety ma potężne cyklony. Ma on osiem księżyców, z których największym jest Tryton. Prawdopodobnie ma też skalne jądro. A liczne wulkany wypluwają zamarznięte gazy nawet na wysokość ośmiu kilometrów. Planeta ta ma też pierścienie, nie dorównują one jednak pierścieniom Saturna.
