Jowisz
Jowisz jest zdecydowanie największą planetą w Układzie Słonecznym. Jak dotychczas odkryto aż sześćdziesiąt trzy okrążające go Księżyce, ale nie jest do końca pewne, czy to wszystkie. Dodatkowo otacza do cały system pierścieni. Jowisz, podobnie jak Neptun, Uran oraz Saturn zalicza się do planet gazowych. Samo jądro planety skupia w sobie około trzyanstu procent całej masy, a jego atmosfera składa się mniej więcej z takich oto proporcji: osiemdziesiąt sześć procent wodoru i czternaście procent helu. Ze względu na olbrzymiość Jowisza, można go oglądać bez problemu gołym okiem, a już mała lorynetka teatralna będzie doskonałym przybliżeniem.
Całego Jowisza można dostrzec wraz z jego czterema księżycami galileuszowymi, które świecą najmocniej ze wszystkich innych. A już profesjonalny sprzęt do obserwacji planet jest tak skonstruowany, że można bez problemu oglądać jego atmosferę wraz z pasami zawirowanymi. Niedawno, bo jeszcze w tym roku, w powierzchnię Jowisza uderzyła asteroida. Saturn Na pełny obieg wokół Słońca Saturn potrzebuje 30 lat ziemskich. Podobnie jak inne planety Saturn krąży po orbicie w kształcie spłaszczonego koła, okresowo zbliżając się lub oddalając od Słońca. Kiedy przelatuje najbliżej naszej gwiazdy, szaleją na nim burze z wiatrami prędkości większej niż 1800 kilometrów na godzinę. Pierścienie Saturna pierwszy obserwował Galileusz. Myślał jednak, że są to przylegające do planety satelity. Tymczasem pierścienie są złożone z wielkich brył materii i zlodowaciałych pyłów. Zewnętrzny pierścień ma średnicę 300 000 kilometrów. Zaś grubość pierścieni wynosi tylko 2 do 4 kilometrów. Na pierwszy rzut oka siedem głównych pierścieni Saturna rozdzielają puste i ciemne strefy. Jednak dowiedziono, że każdy z pierścieni jest w rzeczywistości złożony z ogromnej ilości oddzielnych pierścieni o wyraźnych i stale zmieniających się konturach. Widać na nich frędzle, zgrubienia a nawet węzły. Często występują na nich nawet małe satelity. Astronomowie nazywają je pasterzami.
Mars
Mars jest czwartą planetą oddaloną od Słońca. Nazwa tej planety została wzięta od imienia samego rzymskiego boga, który był w tamtych czasach wojennym patronatem. Wszystko przez to, że jego kolor jest czerwono-rdzawy, co kojarzyło się w tamtych czasach z dzikimi pożogami, jakie wybuchały podczas najazdów na każde miasto. A naukowe wyjaśnienie takiego ubarwienia planety Mars mówi, iż taki kolor bierze się z tego, że jest ona pokryta tlenkami żelaza. Fobos i Deimos - tylko te dwa Księżyce krążą wokół tej planety.
Nie są przez naukowców zbadane dokładnie, ale wiadomo, iż są to dwie planetoidy, które zostały przechwycone przez marsjańskie pole grawitacyjne - musiały one dawno temu lecieć przez kosmos i zahaczając o grawitację Marsa zostały w jego zasięgu. Kolejna ciekawostka jest taka, że Mars jest jedną z niewielu, bo pięciu planet, które są widoczne gołym okiem. Na Marsie panuje rozrzedzona oraz bardzo słaba atmosfera, a tamtejsze ciśnienie waha się w okolicach szęściuset dziesięciu paskali. Jowisz W 1610 roku Galileusz pierwszy podjął się obserwacji Jowisza za pomocą lunety. Dzięki niej ujrzał olbrzymią czerwoną plamę, poziome koralowe pasy otaczające planetę i jej cztery główne satelity. Potężny Jowisz jest trzy razy cięższy niż wszystkie planety Układu Słonecznego razem wzięte. Ten gazowy olbrzym, złożony głównie z wodoru i niewielkiej ilości helu, ma atmosferę o grubości około 8500 kilometrów. Niezwykłych barw nadają mu gęste chmury metanu i amoniaku. Jowisz wykorzystuje pełny obrót wokół własnej osi w ciągu niespełna jedenastu godzin. Ruch ten wywołuje wiatry, które w okolicach równika wieją z prędkością ponad 500 kilometrów na godzinę. Wiatry te rozciągają chmury w równoległe pasma, które zależnie od wysokości są widoczne jako jasne lub ciemne smugi. Pod chmurami panuje ogromne ciśnienie i temperatura wynosząca 10 000 stopni Celsjusza. Prawdopodobnie, więc cała powierzchnia Jowisza jest jednym wielkim oceanem. Na głębokości 57 000 kilometra istnieje prawdopodobnie jądro ze skał i lodu.
